Περικλή Κοροβέση: ΣΥΡΙΖΑ: Άμλετ της Αριστεράς; Ελευθεροτυπία 19-06-2009

Η υποβολή παραίτησης ενός πολιτικού αρχηγού από όλα τα αξιώματά του για λόγους «ευθυνών» είναι ένα πρωτόγνωρο φαινόμενο στην ελληνική πολιτική.
Κατά κανόνα, οι πολιτικοί κινούνται στην ίδια φιλοσοφία με τον ελληνικό λαό. Για όλα φταίνε οι άλλοι και ποτέ εμείς οι ίδιοι. Ακόμα και όταν χάνει η ομάδα μας στο ποδόσφαιρο, δεν φταίμε εμείς, αλλά ο διαιτητής. Έχουμε το σύνδρομο πως είμαστε θύματα κάποιας συνωμοσίας ή μας κυνηγούν ορατοί και αόρατοι εχθροί και ακόμα υπάρχει και το κακό μάτι. Και από 'δω και πέρα η βαλίτσα μπορεί να πάει πολύ μακριά. Η αντιπαράθεση των δύο μεγάλων κομμάτων εξουσίας στη Βουλή είναι ενδεικτική. Συλλήβδην το ένα κόμμα απορρίπτει το άλλο με μια σχεδόν ρατσιστική αντίληψη και το ένα κόμμα φορτώνει στο άλλο τα δεινά αυτού του λαού. Υπάρχουν βέβαια και οι εξαιρέσεις, αλλά δεν είναι αυτές που χαρακτηρίζουν τον πολιτικό λόγο στη Βουλή. Αντί για πολιτική αντιπαράθεση, αδιάφορο για το πόσο έντονη είναι, υπάρχει ένας πόλεμος φθοράς που δεν διαφέρει από το κουτσομπολιό, σε πολιτική διάσταση βέβαια.
Και σε αυτό το κλίμα βρέθηκε ένας Αλαβάνος να πει: «Αναλαμβάνω τις ευθύνες μου και παραιτούμαι». Κατ' αρχήν πράξη υψηλού πολιτικού ήθους. Τώρα μένει να δούμε ποιες ευθύνες, πού και πότε. Προς το παρόν δεν έχουμε ένα γραπτό κείμενο από τον πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ κι έτσι μόνον εικασίες μπορούμε να κάνουμε. Αλλά πριν προχωρήσουμε σε αυτό, ας θέσουμε ένα άλλο ερώτημα. Οι ευθύνες του προέδρου είναι πραγματικές ή τις φαντασιώνεται; Και πριν απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα, πρέπει να θέσουμε ένα άλλο. Ο ΣΥΡΙΖΑ διαθέτει αρχηγό; Ποιος είναι ο αντίστοιχος Κ. Καραμανλής ή Γ. Παπανδρέου στον ΣΥΡΙΖΑ; Φοβάμαι πως μάταια θα ψάχνουμε. Δεν θα βρούμε. Το αντίθετο θα διαπιστώσουμε. Υπάρχουν πάνω από ένα κέντρα αποφάσεων. Μπορεί αυτό κατ' αρχήν να είναι θετικό για τη δημοκρατία, αλλά τελείως αρνητικό για τον κόσμο, που δεν μπορεί να σχηματίσει μια σαφή εικόνα για τον ΣΥΡΙΖΑ. Αρα οι ευθύνες είναι πολλών και όχι ενός και μόνου ανθρώπου.
Να φαντασίωσε ο Αλαβάνος πως είναι ο αρχηγός ενός φανταστικού ΣΥΡΙΖΑ και να τα πήρε όλα πάνω του; Αυτό δεν μοιάζει να είναι η πιο πειστική εκδοχή. Το πιο πιθανό μπορεί να είναι μια παραίτηση-μήνυμα προς τη συλλογικότητα του ΣΥΡΙΖΑ: Παίρνω εγώ τις ευθύνες μου, πάρτε και σεις τις δικές σας. Δηλαδή πρόταση να παραιτηθούν και άλλοι: Αυτό θα το δούμε από τις εξελίξεις των πραγμάτων.
Και ας προχωρήσω λίγο παραπάνω τον συλλογισμό μου και να κάνω μια υπόθεση. Αν τελικά πραγματοποιηθεί αυτή η παραίτηση τι θα καταλάβει αυτός ο λαός. Πράξη ήθους; Πράξη ευθύνης; Κίνηση εναντίον της γραφειοκρατίας; Χτύπημα στους καρεκλοκένταυρους; Δεν το βρίσκω το πιο πιθανό. Δεδομένου ότι η μεγάλη πλειονότητα αυτού του λαού σκέφτεται από το ελεύθερο «ντελίβερι» της τηλεόρασης, θα το εκλάβει σαν μια δεύτερη συμπληρωματική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, μετά την εκλογική. Και αβιάστως μπαίνει το ερώτημα: μια δεύτερη ήττα θεραπεύει την πρώτη;
Η στήλη αυτή, εδώ και δύο δεκαετίες περίπου, δεν ειδικεύεται ούτε στις υποδείξεις, ούτε στις συμβουλές, ούτε ισχυρίζεται πως πάντα υπηρετεί το σωστό. Γι' αυτά υπάρχουν άλλα μαγαζιά. Αλλά κάποιες διαπιστώσεις τις αποτολμάει. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορέσει να μετατρέψει την παρούσα κρίση σε ένα γόνιμο διάλογο βάθους, που να αποδώσει έναν νέο πολιτικό οργανισμό του 21ου αιώνα στο άμεσο μέλλον, τότε θα γίνει ένας «Αμλετ» της πολιτικής και αυτός ο ρόλος θα του δοθεί από τα κάτω.

*Συγγραφέας-Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Α' Αθηνών