Μια σκέψη

Ρίχνω μία σκέψη. Μέχρι τώρα ο καημός μας ήταν η ενότητα της Αριστεράς. Η σκέψη και η δράση των περισσότερων κομμάτων, ομάδων, ανθρώπων της Αριστεράς ήταν πώς θα ενωθούν όλες αυτές οι δυνάμεις. Προσπάθειες έγιναν, όλες απέτυχαν. Η τελευταία στην οποία στηρίξαμε τις ελπίδες μας, δεν ξέρω έτσι όπως είναι τα πράγματα, αν έχει σωτηρία. Μήπως το ερώτημα ή αν θέλετε το διακύβευμα είναι διαφορετικό; Mήπως το θέμα δεν είναι η ενότητα των ήδη υπαρχόντων αριστερών δυνάμεων, αλλά η απάντηση στο ερώτημα τι είδους Αριστερά απαιτεί η εποχή μας; Kαι εάν το βασικό ερώτημα που θέλει απάντηση είναι αυτό, τότε μπαίνουν άλλα ερωτήματα. Ποιοι νομιμοποιούνται να απαντήσουν σ΄αυτό το ερώτημα; Πώς θα γνωρίζουμε ότι οι απαντήσεις που δίνουν είναι οι σωστές; Με ποια θεωρητικά εργαλεία θα απαντήσουν σ΄αυτό ή και σε άλλα ερωτήματα; Εάν το βασικό ερώτημα είναι αυτό, τότε απελευθερωνόμαστε από το άγχος και την αγωνία συγκόλλησης ομάδων και δυνάμεων ετερόκλητων. Απελευθερωνόμαστε από κατασκευές που είναι φτερό στον άνεμο, που ντε και καλά πρέπει να συμπορεύονται και ταυτόχρονα να βγάζουν τα μάτια τους. Ρίχνω μια σκέψη...