Προβληματισμοί και ερωτήματα

Το τελευταίο διάστημα η παραγωγή κάθε είδους προβληματισμού από την Αριστερά ξεπέρασε τη δυνατότητα κατανάλωσής του από το κοινό. Η προσφορά κατά τη γνώμη μου υπερέβη τη ζήτηση και ακόμα δε φαίνεται το τέλος. Επίσης μπορούμε να αντιληφθούμε ότι το μήνυμα των ευρωεκλογών το ένιωσε για τα καλά η ανανεωτική και ριζοσπαστική αριστερά και μάλιστα όχι μόνο στο πετσί της αλλά σε όλο της το σώμα. Μερικοί μίλησαν για μετασεισμικές δονήσεις. Θα έλεγα όμως ότι ο κύριος σεισμός υπολειπόταν σε ένταση από τους μετασεισμούς. Ακόμα ήταν εμφανής σ΄αυτήν την έκρηξη του διαλόγου, των επιχειρημάτων και των διακηρύξεων, η έκκριση συναισθήματος, συσσωρευμένου συναισθήματος και αριστερής αδρεναλίνης. Kαι τώρα τι; Με ποιο τρόπο θα καταλαγιάσουν τα πάθη; Πώς θα συζητηθούν νηφάλια όλα αυτά που μπήκαν στο τραπέζι; Mήπως το ένστικτο της επιβίωσης (καθότι οι εκλογές απ΄ότι φαίνεται δε θ΄αργήσουν),αποδειχθεί ότι έχει ρίζες στην κατά τα άλλα αυτοκτονική αριστερά και όλα αυτά που προέκυψαν όχι μόνο τελευταία αλλά σε μια μακρά πορεία, καλυφθούν επιμελώς κάτω από το χαλί για να αναφανούν αργότερα με την ίδια ή μεγαλύτερη ένταση; Kαι τέλος και σημαντικό, ας αναρωτηθούν όλοι, μαζί και ο γράφων, αν κάποιος απλός πολίτης μας παρακολουθούσε τι θα καταλάβαινε από αυτόν το πλούσιο κατά τα άλλα προβληματισμό; Aς αναρωτηθούμε, οι απλοί πολίτες τι προσέλαβαν από όλα αυτά που έγιναν μετά τις εκλογές; Μήπως τελικά η καθ΄ημάς αριστερά απευθύνεται μόνο στον εαυτό της ή και σε κάποιους ανένταχτους μυημένους και ελάχιστα την ενδιαφέρει ο ευρύτερος κόσμος; Μήπως τελικά η σέχτα είμαστε εμείς; Προβληματισμοί και ερωτήματα ενός Αδαούς.