Δευτέρα 8 Ιουνίου 2009

ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ

Μια πρώτη αποτίμηση των εκλογικών αποτελεσμάτων ίσως είναι νωρίς να γίνει. Αντ΄αυτής ένα κείμενο του Κ. Καναβούρη στην Κυριακάτικη Αυγή, ισχύει και για την επόμενη μέρα. Κατά τα άλλα ψυχραιμία, στοχασμός και συνέχεια στους κοινωνικούς αγώνες.

Δεν είναι μέρα

Ημερομηνία δημοσίευσης: 07/06/2009
Του ΚΩΣΤΑ ΚΑΝΑΒΟΥΡΗ

Το να ασχοληθείς σήμερα με τις ευρωεκλογές δεν νομίζω ότι έχει κάποιο νόημα. Ό,τι ήταν να το κάνουμε το κάναμε, ό,τι ήταν να καταλάβει ο καθένας, το κατάλαβε. Από αύριο αλλιώς (;). Επίσης μια τέτοια μέρα όπως είναι η σημερινή δεν έχει κανένα νόημα, νομίζω, να ασχοληθείς με τα όσα αισχρά και κατάπτυστα συμβαίνουν με το σκάνδαλο της "Ζίμενς", με την υπουργό Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη, με τα όσα αισχρά και κατάπτυστα παρασιωπούν, αποσιωπούν και διαστρέφουν ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ.

Στο κάτω - κάτω της γραφής, ο καθένας έχει και την προσωπική του ευθύνη για να καταλάβει όσα καταλάβει και να αρθεί ή όχι στο ύψος των περιστάσεων τις οποίες αντιμετωπίζει ως πολίτης αυτής της χώρας. Τι να λέμε τώρα; Σήμερα ψηφίζουμε ή δεν ψηφίζουμε, ο καθένας με τη σκευή του??? με τη σκευή που κατάφερε να αποκτήσει ώστε να υπάρχει μέσα στο σύνολο της δημοκρατίας ως εμπνευσμένος πολίτης. Ο καθείς και το έχει του και πάμε παρακάτω. Αφού, θέλουμε δεν θέλουμε, θα πάμε παρακάτω. Πλειοψηφούντες και μειοψηφούντες.

Νικητές και ηττημένοι, αν και εδώ χωράει πολλή συζήτηση, πολλή δικολαβία και πολλή στρεψοδικία για το ποιος είναι νικητής και ποιος είναι ηττημένος. Διότι, για να είσαι νικητής, κάποιον θα πρέπει να έχεις νικήσει, όπως και το να είσαι ηττημένος σημαίνει ότι κάποιος σε έχει νικήσει. Ποιος είναι αυτός; Και υπό ποία έννοια έχεις νικήσει ή έχεις ηττηθεί; Και τι σημαίνει νίκη ή ήττα μέσα σε ένα αισχρό και κατάπτυστο περιβάλλον της δημοκρατίας; Ποιος είναι αυτός που πράγματι νικάει και ποιος αυτός που πράγματι ηττάται μέσα σε ένα τέτοιο αισχρό, κατάπτυστο και σκοτεινό περιβάλλον, όπου ολόκληρη η δημοκρατία καταργείται άλλοτε με απλή απόφαση του αρχηγού της κυβέρνησης και άλλοτε με απλή εγκύκλιο ενός εισαγγελικού λειτουργού;

Είναι στ' αλήθεια νικητής (εναντίον ποίου;) το ΠΑΣΟΚ ή η Ν.Δ.; Και είναι νικητής, κατά την ίδια ποιότητα κοινωνικού συμπεράσματος (εναντίον ποίου) ο ψηφοφόρος τους; Αν έχει νόημα τέτοια μέρα να θέτεις τέτοια ερωτήματα. Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια. Γιατί λοιπόν να συζητάμε; Από αύριο, πάλι η Ντόρα Μπακογιάννη θα απολαμβάνει την προκλητική νομιμότητα που απολαμβάνει η οικογένεά της επί μισό αιώνα, σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο. Ο Καραμανλής επίσης. Ο Γιώργος Παπανδρέου και ο νέος συρφετός (που ήδη σκιάζεται από κάποιες κηλίδες) θα συνεχίσουν την πορεία τους προς τα θερινά ανάκτορα, χαρούμενοι, ωραίοι και αδιάβροχοι. Ακατανόητοι μέσα στην ευημερούσα τους ακυρολεξία, πλην όμως τούτο θλιβερά ελάχιστους ενδιαφέρει.

Νικητές, λοιπόν. Ποιοι; Έναντι ποίων ηττημένων; Έως πού νικητές; Έως πού ηττημένοι; Και πώς; Δεν είναι ώρα για απαντήσεις. Σήμερα απλώς ψηφίζουμε μέσα σε μια ηττημένη δημοκρατία, τόσο ηττημένη, ώστε κανένα νικηφόρο αποτέλεσμα, οιουδήποτε, μπορεί να ανασηκώσει. Και τα πανηγύρια των όποιων νικητών, σε όποιες νίκες, θα είναι για τα πανηγύρια. Γιατί το σύστημα με οικειοθελή βούληση των πολιτών που το στηρίζουν θα έχει πάρει ακόμα μια εντολή εξωθεσμικής χρήσης των θεσμισμένων ορίων που το συναπαρτίζουν. Οπότε τι νόημα έχει να μιλήσεις μια τέτοια μέρα, όπου για λόγους ημερομηνίας των εκλογών και μόνο τα πάντα ακινητούν. Και φυσικά θα ήταν μια υγιής "αργία" της δημοκρατίας η μέρα που οι πολίτες θα ανανέωναν την υπόστασή της.

Δεν είναι μια τέτοια μέρα. Με πλήθος νόμων, με πλήθος πολιτικής προστασίας όμοιας με τους προστάτες της νύκτιας οικονομίας, προστατεύονται άνθρωποι οι οποίοι έπρεπε να είναι στη φυλακή. Και ως αντιστάθμισμα της καταισχύνης, δημιουργείται μια δημοκρατία που δεν αισχύνεται. Και που στη μεθόριο των κατώτερων ορίων της ξεπερνά τα όρια της βαρβαρότητας. Πολύ μακριά -αβάσταχτα μακριά- από το όνειρο του ονειρεμένου πλέον Μιχάλη Παπαγιαννάκη.

Απλό περιστατικό: Από φίλη μου έκλεψαν την τσάντα της στην περιοχή πέριξ της Ομόνοιας. Πήγε ο γιος της να καταγγείλει το περιστατικό και του βρήκανε κάτι χρέη στο ΤΕΒΕ (ω, τι έγκλημα, κύριε Χριστοφοράκο) και τον κρατήσανε στο περιλάλητο τμήμα της Ομόνοιας, τις μέρες της περίφημης σκούπας. Πήγε και η μητέρα του αναστατωμένη για να τον βγάλει, επειδή ο νεαρός δεν διέθετε οδό διαφυγής προς την Ουρουγουάη. Η γυναίκα είδε τέτοια βία, τέτοιο άγριο ξύλο, τέτοια βαρβαρότητα σε βάρος των μεταναστών, που έβαλε τα κλάματα. Μάλιστα ανάμεσά τους αναγνώρισε και τον άνθρωπο που της έκλεψε την τσάντα. Και δεν είπε τίποτα. Σκεπτόμενη φυσικά τι θα κάνουν σ' αυτόν τον άνθρωπο πέρα απ' όσα υφίστατο έτσι και κατήγγελε κλοπή. Δεν είπε τίποτα. Και οι μπάτσοι έδερναν.

Λοιπόν; Μια τέτοια μέρα τι να πεις; Ποιος είναι ο νικητής και ποιος ο ηττημένος; Και εδώ ας μη μιλήσουμε για κόμματα και αρχηγούς. Εδώ ας μιλήσουμε ευθέως για πολίτες: Ποιος είναι ο νικητής των ευρωεκλογών σήμερα; Η γυναίκα που δεν κατήγγειλε τον κλέφτη της ή ο μπάτσος που έμαθε να δέρνει για έναν γλίσχρο μισθό; Σε ποιον να ελπίσουμε; Τι να πεις μια τέτοια μέρα. (Για τον υπόρρητο ρατσισμό, ας το αφήσουμε καλύτερα).

Σύμφωνα με το σκεπτικό της τρέχουσας δημοκρατίας η φίλη μου υποθάλπει την εγκληματικότητα αφού δεν κατήγγειλε τον δράστη. Σύμφωνα με το ίδιο σκεπτικό, η Ντόρα Μπακογιάννη προάγει τη δημοκρατία. Και ο Γιώργος Παπανδρέου κάθεται και χειροκροτάει επειδή δεν καταλαβαίνει ούτε το ένα ούτε το άλλο και κάνει κάτι ακόμη πιο κατάπτυστο: αφήνει άλλους να καταλαβαίνουν γι' αυτόν κι ύστερα ζητάει από αυτούς τους άλλους να του πούνε να πει τι είναι αυτό που κατάλαβε. Και το λέει.

Κι εσύ πρέπει να νιώσεις νικητής αν είσαι μαζί του ή ηττημένος αν δεν είσαι. Ως ρέκτης της Ν.Δ. πώς; Ως μέλος του ΚΚΕ πώς; Ως οπαδός του ΣΥΡΙΖΑ πώς; Ως ΛΑΟΣ; Ως Οικολόγος Πράσινος; Ως κάπως ή ως ηθικολόγος πράσινος;

Γι' αυτό σου λέω. Δεν είναι μέρα να ψάχνουμε για απαντήσεις. Η δημοκρατία έχει ήδη μιλήσει. Και μας έχει τιμήσει διά της απουσίας της, μέρα που 'ναι.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου